September 2000: Eergisteren naar Oostenrijk gereden en overnacht in het Madlenerhaus (1986m). Gisteren via het Hohes Rad (2934m) en langs de Silvretta Stausee doorgelopen naar de Wiesbadener hütte (2443mm).
Vandaag de eerste van onze 3 doelen in het Silvrettagebied: de Piz Buin (3312m). Via de Ochsengletscher stijgen we naar boven. Na wat sneeuwstampen kunnen we de bagage aan de voet van het rotsgedeelte achterlaten en klauteren we redelijk vlot naar de top. Het is redelijk koud geweest en we zitten op een noordhelling. Op sommige plaatsen is smeltwater van hoger gelegen sneeuwveldjes bevroren op de richeltjes waarover we lopen, maar daarmee hebben we dan ook alle moeilijkheden gehad. Vroeg op de top, vroeg weer afdalen. We besluiten nog maar wat te gaan doen.
Voor ons ligt de Silvrettahorn. Een uurtje door geröll stampen en de tweede drieduizender uit de bergketen is bereikt.
De terugweg naar de hut is enerverender: we moeten de Ochsengletscher dwars oversteken en ons spoor loopt tussen twee reuzenspleten door. Een 20 meter lang paadje, 1 meter breed, randen weggesmolten met zicht in gigantisch diepe spleten aan weerszijden. Een passerende Oostenrijker durft er niet alleen overheen. We hebben geen stijgijzers of ijsschroeven; we prikken een pickel in een gat. Daaraan gezekerd gaan we één-voor-één over het pad. De verdere gletscher is makkelijker. Als we op het terras aankomen zit de Oostenrijker al op het terras, met een biertje voor ons.